تأسیس دانشکده هنرهای زیبا در سال 1318 صورت گرفته است ولی در سال 1384 طبق تصمیم هیأت امنای دانشگاه تهران و به منظور سرعت بخشیدن به رشد و توسعه علمی دانشگاه و تسریع در فرایندهای آموزشی و پژوهشی و اجرایی با توجه به گستردگی فعالیت‌ها و تنوع چشم‌گیر رشته‌های تحصیلی تصمیم به ارتقاءِ ساختار اداری از دانشکده به پردیس گرفته شد.
دانشکده هنرهای زیبا به دلایل زیر واجد ارتقاء از سطح دانشکده به پردیس بوده است:
1ـ مؤسس رشته‌های هنری در ایران و منحصر به فرد بودن آن در کشور و حتی در منطقه پیرامونی
2ـ نقش مؤثر در تأسیس بسیاری از دانشکده‌های هنری در ایران (نقش دانش‌آموختگان هنرهای زیبا در تأسیس گروه‌های آموزشی سایر دانشگاه‌ها)
3ـ منحصر به فرد بودن دانشکده هنرهای زیبا در کشور و در منطقه پیرامونی
4ـ حضور دانش‌آموختگان پردیس در مقیاس جهانی و ملی به علت ارائه آثار برجسته هنری بسیاری از دانش‌آموختگان پردیس جزو مشاهیر برتر کشور و در مواردی جهان هستند.
5ـ کسب جوایز برتر در اکثر جشنواره‌های هنری ایران و جهان چه از سوی دانشجویان، چه از سوی اعضای هیأت علمی و چه از سوی دانش‌آموختگان
ویژگی‌های منحصربه‌فرد بالا موجب گردید تا دانشگاه تهران نسبت به تأسیس پردیس هنرهای زیبا و تغییر ساختار دانشکده هنرهای زیبا سابق که متشکل از 8 گروه آموزشی بوده به چهار دانشکده و یک گروه مستقل اقدام نماید، چهار دانشکده عبارتند از: دانشکده شهرسازی، دانشکده معماری، دانشکده هنرهای تجسمی، دانشکده هنرهای نمایشی و موسیقی و گروه آموزشی مطالعات عالی هنر.
تاریخچه دانشکده هنرهای زیبا: (پردیس فعلی هنرهای زیبا)
در مهرماه 1318 بنا به توصیه و حمایت اسماعیل مرآت وزیر فرهنگ وقت، دانشکده هنرهای زیبا به جای مدرسه کمال‌الملک و مدرسه عالی صنایع پیشه و هنر و در ابتدا با نام «هنرکده» تأسیس گردید. قبل از دانشکده هنرهای زیبا، تنها مدرسه قابل اعتنا و مؤثر هنری در دوران معاصر، مدرسه کمال‌الملک بود که با کناره‌گیری و درگذشت این استاد نقاشی، به مدرسه صنایع پیشه و هنر تبدیل شد. شاگردان کمال‌الملک اداره و تدریس در آن را به عهده گرفتند در همین زمان، با همکای پروفسور رولان دُوبرال فرانسوی و مهندس محسن فروغی مدرسه‌ای با دوره‌ای دوساله به نام مدرسه عالی معماری و به مدیریت استاد ابوالحسن صدیقی تاسیس گردید. ایجاد «هنرکده» سبب شد تا این مدرسه نوپا که چند ماهی از تأسیس آن نگذشته بود با مدرسه صنایع پیشه و هنر در هم ادغام شوند.
«هنرکده» ابتدا با سه شعبة معماری، نقاشی و مجسمه‌سازی در محل «مدرسة خان مروی» (محل مدرسة مروی فعلی واقع در خیابان ناصرخسرو، کوچة مروی) تأسیس شد. با موافقت وزارت پیشه و هنر، دروس شعبه معماری هنرسرای عالی و شعبه نقاشی و مجسمه‌سازی هنرستان عالی هنرهای زیبای نوین (که تابع آن وزارتخانه بود)، منحل و دانشجویان آنها به هنرکده، واقع در مدرسه مروی منتقل گردیدند. با پذیرفتن عده‌ای داوطلب جدید در قالب اساسنامه و آئین‌نامه‌های آموزشی، فعالیت هنرکنده آغاز گردید.
در سال 1321 هـ .ش، با تلاش مسئولین ذیربط، این هنرکده با عنوان «هنرهای زیبا» ضمیمه دانشگاه تهران گردید. مکان هنرکده در زیرزمین دانشکده فنی تشکیل گردید و سپس در سال 1328 به عنوان دانشکده‌ای مستقل به نام «دانشکده هنرهای زیبا» تغییر نام پیدا کرد. در شهریورماه 1328 یکی از کارگاه‌های دانشکده واقع در جنوب شرقی دانشگاه مورد استفاده قرار گرفت و یک سال بعد بنای دیگری نظیر آن آماده و به شعبه معماری اختصاص یافت. در بنای قبلی قسمت اداری و کتابخانه و کلاس‌های درس و شعبه نقاشی مستقر گردیدند.
با تصمیم وزارت فرهنگ برای تأسیس هنرکده، در سال 1319 ـ آندره گدار برای برنامه‌ریزی، راه‌اندازی و سپس سرپرست هنرکنده منصوب شد. وی از مهندسان شاغل در شرکت سنتاب، که اجرای ساختمان‌های دانشگاه تهران را به عهده داشتند، برای تدریس دعوت نمود. مهندسان معمار دعوت شده عبارت بودند از: ماکسیم سیرو (فرانسوی) ـ رولان، دوبرول (فرانسوی)، موزر (سوئیسی)، محسن فروغی و خاچیک بابلیان (ایرانی). تعدادی از معلمان مدرسه صنایع پیشه و هنر نیز دعوت شدند تا تدریس نقاشی، موسیقی و مجسمه‌سازی را به عهده بگیرند. در سال 1331 به دنبال استعفای آندره‌گدار و بازگشت به پاریس، محسن فروغی به عنوان اولین رئیس ایرانی دانشکده هنرهای زیبا انتخاب و تا سال 1341 در این سمت باقی ماند.
دانشکده هنرهای زیبا که با سه رشته معماری، نقاشی و مجسمه‌سازی آغاز به کار نمود، با گذشت نزدیک به هفتاد سال از تاسیس آن، اینک جایگاه ویژه‌ای در دانشگاه تهران و نیز مجموعه آموزش عالی کشور در رشته‌های هنر، معماری و شهرسازی دارد. یکی از قدیمی‌ترین و بزرگترین دانشکده‌های دانشگاه تهران می‌باشد، که خود دانشگاه مادر در کشور است. مجموعه رشته‌های آن که در آغاز تاسیس سه رشته را شامل می‌گردید، اینک به بیش از 38 رشته و در تمام مقاطع کارشناسی، کارشناسی‌ارشد و دکتری رسیده است.
پس از انقلاب اسلامی، درسال 1357 دانشکده هنرهای زیبا با پنج گروه آموزشی فعالیت آموزشی خود را ادامه داد. در روند توسعه آموزشی ـ پژوهشی، برنامه‌های دوره دکتری معماری و شهرسازی و نیز دوره‌های کارشناسی‌ارشد و دکتری پژوهش هنر تدوین گردیدند. پس از تصویب شورای عالی گسترش دانشگاه‌ها و از نیمسال دوم سال تحصیلی 71ـ1370، پذیرش دانشجویان دکتری شهرسازی، دکتری معماری، کارشناسی‌ارشد ناپیوسته رشته‌های طرحی صنعتی، پژوهش هنر و تصویرسازی آغاز و رشته‌های موسیقی و مجسمه‌سازی نیز نوگشایی و شروع به فعالیت نمودند. رشته مجسمه‌سازی پس از انتقال هنرکده به دانشگاه به دلیل کناره‌گیری آقای صدیقی تا زمان تصدی مهندس سیحون به ریاست دانشکده تعطیل شد. در زمان مهندس سیحون گروه‌های جدید آموزشی شهرسازی، هنرهای نمایشی و موسیقی به دانشکده اضافه گردید. در زمان دکتر مهدی کوثر گروه هنرهای تجسمی خود به پنج رشته نقاشی، مجسمه‌سازی، گرافیک، عکاسی و طراحی صنعتی تقسیم شد. در سال 1384 تبدیل دانشکده به پردیس هنرهای زیبا، پردیس مرکب از چهاردانشکده و یک گروه مستقل و یک پژوهشکده فرهنگ و هنر است پردیس اکنون دارای 105 عضو هیأت علمی در مرتبه‌های استادی، دانشیاری، استادیاری و مربی به تفکیک دانشکده‌ها و گروه مطالعات عالی هنر می‌باشد.
حوزه معاونت دانشجویی و فرهنگی
پردیس هنرهای زیبا در کنار سایر واحدهای پردیس وظیفه خطیر هدایت امور فرهنگی و سایر امور دانشجویی از قبیل تامین خوابگاه، تامین وام‌های لازم دانشجویی، تامین مسائل تغذیة دانشجویی را به عهده دارد.
دو اداره در این حوزه مشغول انجام وظیفه هستند اداره امور فرهنگی و اداره امور دانشجویی.
کلیه فعالیت‌های فرهنگی، حمایت و پشتیبانی از تشکل‌های قانونی دانشجویی، حمایت از انجمن‌های علمی، امور ورزشی پردیس کلیه رشته‌ها به عهده اداره امور فرهنگی است. امور تغذیه، خوابگاه، وام‌های مختلف تحصیلی و مسائل مشاوره‌ای از اموری هستند که اداره امور دانشجویی به عهده دارد.
این حوزه دارای برنامة مدون راهبردی است که براساس آن کلیه برنامه‌های خود را انجام می‌دهد. این برنامه طی 3 سال کار مشاوره‌ای و بررسی میدانی تدوین و به تائید شورای فرهنگی پردیس رسانده است.
این حوزه با همکاری 10 کارشناس رسمی و پیمانی اداره می‌شود.
در حال حاضر 3000 دانشجو در رشته‌های مختلف فعالیت‌های فرهنگی، ورزشی خود را زیر نظر معاونت دانشجویی و فرهنگی دنبال می‌کنند.