مسعودیه با «چرا رفتی» سراسر زمزمه شد

۱۶ شهریور ماه (شب گذشته) عمارت مسعودیه میزبان کنسرت «جرا رفتی» و مخاطبان این اثر پرطرفدار بود. در ابتدای کنسرت حامد بهداد بازیگر سینمای کشورمان بیانیه خانه موسیقی را در مورد حمایت از حقوق کپی رایت قرائت کرد. این بازیگر بعد از آنکه روی سن حاضر شد گفت: «سلام. تولد امام رضا (ع) مبارک. باعث افتخار من است که در معیت استاد شجریان باشم». بهداد بیانه خانه موسیقی در باره کمپین «من از موسیقی حمایت می‌کنم» را خواند و مخاطبان را به دیدن و شنیدن کنسرت همایون شجریان و برادران پورناظری دعوت کرد.

در ادامه با تشویق حاضران همایون شجریان و سهراب پورناظری روی صحنه حاضر شدند. آن‌ها با ادای احترام به مخبانشان روی صندلی‌هایشان نشستند و کنسرت آغاز شد. سهراب تنبور به دست گرفت و با هیجای که در سازش بود مخاطبان را به وجد آورد. آواز با شعر خداوند اسراز آغاز شد. شجریان اینگونه خواند: خداوند خداوندان اسرار/ زهی خورشید در خورشید انوار، ز عشق حسن تو خوبان مه رو/ به رقص اندر مثال چرخ دوار. شجریان کار را در گام‌های پایین آغاز کرد و در ادامه تحریرهای نهفته در صدایش را به سمع مخاطبان رساند. در ادامه بخش‌هایی از شعر حافظ شیرازی به نام ما شیخ و واعظ کمتر شناسیم هم با ساز و آواز اجرا شد.

نوبت به ادامه کنسرت با حضور همه اعضای گروه می‌رسد. «کولی» اولین قطعه‌ای آلبوم نه فرشته م نه شیطان است که در شب موسیقایی عمارت مسعودیه اجرا می‌شود. کولی با شعری از بانو سیمین بهبهانی: رفت آن سوار کولی با خود تو را نبرده / شب مانده است و با شب، تاریکی فشرده...
  
موقع اجرای قطعه دل به دل با شعری از هومن ذکایی و ریتمی کردی می‌رسد. در این قسمت شور موسیقایی جمعیت را فرا گرفته چرا که از یک طرف گروه با همایون همراهی می‌کند و از سوی دیگر شجریان توانایی صدای خود را بیشتر نشان می‌دهد. اما ریتم را به خوبی نگه می‌دارد و هم گام‌های بالا‌تر را می‌آزماید. گروه اجرای بسیار هماهنگی دارد و حسین رضایی نیا نوازنده ساز دف گروه را به خوبی همراهی می‌کند.

حالا نوبت «آواز شتک» است. شعری با دورن مایه‌های اجتماعی و سیاسی از زنده یاد حسین منزوی. «شتک» یک آواز می‌نیمالیستی است که توانایی همایون را در ارائه آواز به خوبی نشان می‌دهد. تهمورس پورناظری خط محوری کار را می‌نوازند و بقیه گروه با او همراهی می‌کنند. نکته قابل توجه اینکه پورناظری تغییر تنظیم را در این قطعه لحاظ کرده بود که البته این کار بر زیبایی کار افزوده بود.

گروه قطعه قبلی را به قطعه «در حصار شب» متصل می‌کند. سهراب پورناظری که کمانچه به دست گرفته به خوبی از پس کار بر می‌آید و کنترل گروه را به دست می‌گیرد. آرشه کشی‌های سریع و حرکات بدن بر زیبایی اجرای او می‌افزاید. گروه در این قطعه هم با همایون شجریان همخوانی می‌کند و در ‌‌نهایت بالا‌ترین میزان تشویق تا این لحظه از کنسرت را شاهد هستیم.. پرفورمنس سهراب پورناظری در این قطعه هم چشم نواز بود.

ادامه مسیر موسیقی کنسرت چرا رفتی به ایستگاه «از عشق» رسید و موسیقی فیلم وضعیت سفید که از ساخته‌های سهراب پورناظری بود اجرا شد. این قطعه دو تکنوازی کوبه‌ای به همراه داشت. ابتدا رضایی نیا برای دقایقی دف نواخت. سپس آیین مشکاتیان با آرامشی خاص کاخون و داربوکای خود را به صدا در آورد.

گروه که حالا کامل شده بود شعر «چونی به من» را اجرا کرد. با پایان این قطعه، گروه کر آماده شدند. آنگاه همراهی گروه زهی زمینه را برای اجرای ساز و آواز «درون آینه» فراهم ساخت. اجرای این قطعه نیز با هماهنگی قابل تاملی به پایان رسید.

آخرین بخش کنسرت‌‌ همان قطعه‌ای بود که همه انتظار آن را می‌کشیدند. رضا صادقی پشت پیانوی می‌نشیند و شعر سیمین بهبهانی با آواز همایون شجریان شنیده شود. زمزمه حضار یک گروه کر به ظرفیت صندلی‌ها عمارت مسعودیه به وجود آورده بود. با اتمام اجرای این قطعه، همه بر می‌خیزند و تشویق‌های پر شور مخاطبان آغاز می‌شود. هنرمندان روی سن هم به آن‌ها ادای احترام می‌کنند.

برخی از حاضرین اما گمان می‌کردند اجرا تمام شده است. شجریان با اشاره دست آن‌ها را دعوت به نشستن می‌کند. بخشی از قطعه «دل به دل» دوباره اجرا می‌شود و این بار تشویق‌ها پر شور‌تر است. لبخند بر چهره مردم نقش بسته است... چرا رفتی؟ هم تمام شد.

منبع: 

اختصاصی سایت موسیقی ما